عده‎ای قبل از ارائه مطلب علمی می‎خواهند خود را ارائه دهند اما آیت‎الله انصاری شیرازی این‎گونه نبودند و جلسات ایشان برای ما درس اخلاق بود. ما به سفارش آیت‎الله جوادی‎آملی و اصرار ایشان به درس‎‎های آقای انصاری مشرف شدیم. نشست و برخاست با ایشان خود به تنهایی درس اخلاق بود.

علامه حسن‎زاده‎آملی

در مشهد خدمت ایشان رسیدم و گفتم التماس دعا! ایشان چنان گریه کرد که من پشیمان شدم. فرمودند: «من که هستم که به من می‎گویید التماس دعا؟» این یعنی خالی از هوی و هوس بودن. حتی راه رفتن ایشان برای انسان درس اخلاق است. نتیجه درس و بحث ایشان این است که انسان نباید برای خود حساب و کتابی جدا باز کند. دیدیم افرادی را که کمی اصطلاحات آموختند و تفرعن وجودشان را گرفت و از خود بتی ساختند و شئوناتی برای خویش قائل شدند اما آیت‎الله انصاری شیرازی این‎گونه نبودند. وقتی خدمت آیت‎الله انصاری می‎رسند و درباره علامه حسن‎زاده‎آملی سؤال می‎کنند، ایشان می‎فرمایند: «فهم و تدریس فصوص الحکم محیی‎الدین کار قلندرهاست و آیت‎الله حسن‎زاده‎آملی باید درس بگویند.» این در حالی است که خود ایشان مدرس فصوص و دروس عقلانی بودند و این حکایت همان کلام مولوی است که فرمود:

 

آیت‎الله انصاری

جان گرگان و سگان هر یک جداست

متحد جان‎های شیران خداست

 

 آیت الله جوادی‎آملی

 

زمانی من از نماز آیت‎الله جوادی‎آملی بیرون آمدم و با واقعه‎ای مواجه شدم که تنم لرزید؛ ظاهرا آقای انصاری شیرازی با آیت‎الله جوادی کاری داشتند و محافظ‎‎ها نابخردانه جلوی ایشان را گرفته بودند. من با خود گفتم اگر آیت الله جوادی‎آملی این صحنه را ببینند سکته می‎کنند. این، خالی از هوی بودن است و این برای ما درس اخلاق بود.

 

منبع: پنجره